کد مطلب:36763 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:146

ابوالعلا، شاعر نابینای مشهور عرب، شخصی بود تلخ كام و بدبین كه زندگی را در نهایت

[صفحه 294]

سختی گذراند. تمتعی از این عالم نجست، همسری اختیار نكرد، غذای گوشتی نخورد و نهایتا و وصیت كرد كه بر سنگ گورش بنویسند

هذه جنایه ابی و ما جنیت باحد

این جنایت پدرم بود اما من به احدی جنایت و ستم روا نداشتم

یعنی، هیچ فرزندی به جا ننهادم تا مانند من بدبختی بكشد. چنین انسانی در برابر مرگ عكس العملش این بود كه حال كه باید مرد پس بهتر این بود كه اصلا به این عالم نمی آمدیم. حال هم كه در این جهانیم چون مردگان زندگی می كنیم. عده ای از راهبان مسیحی و همچنین صوفیان مسلمان هم از زندگی در این جهان تلخ كام و دلتنگ بودند. می اندیشیدند كه چون باید مرد از هم اكنون خود را مرده حساب كنیم.

صفحه 294.